ang hirap gumawa ng buod


Si Mangita at Larina

Noong unang panahm, may isang mangingisdang nakatira sa look ng Laguna Nang pumanaw ang kaniyang asawa, naiwan sa kaniyang pangangalags ang kanilang anak na babae, sina Mangita at Larina

Si Mangita ay may maitim na buhok at balet. Kamg ganda ng mukha ang kaniyang pag-uugali kaya marami ang natutuwa sa kaniya. Si Larina naman ay maputi, may ginto at mahabang buhok na kaniyang ipinagmamalaki. Hindi katulad ni Manga si Larina ay patabaing baboy sa kanilang bahay. Ang buong maghapon ay kanyang ginugugol sa pagsusuklay ng kanyang ginintuang buhok.

Isang araw, isang matandang pahibs ang napadako sa kanilang bahay upang humingi ng kain. Nang mga sandaling iyon, si Larina na nagsusulday sa may hagdan ang kanyang pinakdusapan Sa halip na tuhangin,tinuya niya ito at itinulak sa hagdan. Nang makita ni Mangita ang nangyari, nagmamadali niyang tinulungan ang matanda. Ginkmot ni Mangita ang sugat ng matanda at binigyan ng pagkain Nagpasalamat ang matanda kay Mangita at nangakong hindi niya malilimutan ang kaniyang kabutihang loob ngunit wala siyang sinabi kay Larina

Hindi naglaon, nalagatan ng hininga ang ama nila Mangita at Larina dahil sa malubhang karamdaman. Isa si Mangita sa hindi pinalad na madapuan ng karamdamang ito Si Larina, na dahil sa pagkainggit sa kaniya ay hindi man lang gumawa ng paraan upang maibsan ang sakit na nararamdaman ng kaniyang kawa awang kapatid

At nang malapit na sa mga huling sandali si Mangita, biglang dumating ang

matandang babaeng kaniyang tinulungan. May dala-dala itong supot ng mga buto

thinigay ng matanda ang supot ng mga buto kay Larina at ibiniling bigyan si Mangita

ng but araw-araw upang siya ay tuluyang gumaling. Ngunit kahit isang buto ay walang

Ibinigay si Larina Nagawa pa niyang mag taingang-kawali sa mga daing ng sakit ng

kanyang kapatid Makalipas ang ilang linggo, bumalik na nga ang matanda Awang-awa siya nang makita si Mangita na halos naghihingalo na. Tinanong niya si Larina kung ibinigay niya ang mga buto kay Mangita Ipinakita ni Larina ang wala nang lamang supot ng mga butis. Hinanap ng matanda ngunit bigo siyang makita ang mga ito.

Biglang napuno ng nakasisilaw na liwanag ang buong paligid. Sa muling pagtat

ng mata ni Larina, ang matandang babae ay nagbagong-anyo at naging isang diwata

Kalong niya sa kaniyang mga bisig si Mangita na wala ng karamdaman.

"Ako ang matandang babaeng humingi ng kanin ngunit hindi mo binigyan. Ikaw ay naging asal hayopt At dahil diyan parurusahan kital Ikaw ay dadalhin sa ilalim ng lawa at doon na maninirahan habang sinusubukan mong suklayin palabas ang mga buting itinago mo sa iyong buhok. Habang ang iyong kapatid na may ginintuang puso ay titira kasama ko sa isang isla an lawa na puno ng kapayapaan at kaligayahan.

At natupad ang sinabi ng matanda. Tuluyan na ngang nanirahan sa ilalim ng Jawa at Larina. Tuwing umuulan, tinatanggal niya ang mga buto sa kanyang buhok, Sa bawat buto na kaniyang natatanggal ay may bago na namang butong pumapalit dito at dumidikit sa kaniyang buhok Ang bawat buto naman na matanggal ay lumulutang at maging malalitsugas na halaman na hanggang ngayon ay makikita pa ring lumulutang mga lawa sa Luzon kapag umuulan. Ito ang nagpapaalala sa mga taganayon ng kalupitan ni Larina


Last na toh guys
​