Bihasa at pinakamagaling sa pagtudla ng pana si Ismael. Marami na siyang sinalihang paligsahan na pawang siya ang tinanghal na kampeyon. Isang umaga, inanyayahan niya ang paboritong disipulo na panoorin ang kanyang pagpapakita ng kahusayan sa pagpana. Nakita na ito ng disipulo nang higit pa sa sandaang ulit, magkagayunma’y pinaunlakan niya ang maestro. Nagpunta sila sa kakahuyan sa likod ng monasteryo at dito ay may isang matayog na punong narra. Hinugot ni Ismael ang isang bulaklak mula sa kanyang kuwelyo at isinabit ito sa isang sanga.
