Magkaiba ang birtud at pagpapahalaga at walang kinalaman ang isa’t isa sa pagbuo ng wastong asal ng tao.
Ang Sining ang nagtuturo sa atin upang limikha ng isang bagay sa tamang pamamaraan kaya’t maituturing itong birtud.
Pagiging malakas at matatag ang kahulugan ng salitang pagpapahalaga sapagkat nangangailangan ng kalakasan at katatagan sa aspetong pisikal, pangkaisipan at emosyonal upang makamit ito.
Ang Agham ay nauukol sa pagsasaliksik at pagtuklas ng mga kaalaman at wala itong kaugnayan sa birtud.
Taglay ng tao ang birtud sa kanyang kapanganakan kaya’t likas ito sa tao.
Ang moral na birtud ay may kinalaman sa pag-uugali ng tao.
Ang birtud ay may kinalaman sa isip at kilos-loob ng tao kaya’t ito ay makatuwiran at mabuting gawi.
Tanging mabubuting gawi lamang ang maaaring malinang upang maging birtud.
Tulad ng tao, ang mga hayop ay may kakayahan ring magtaglay ng birtud.
Ang gawi ang unang hakbang sa paglinang ng birtud kaya’t mahalagang malinang ang mabubuting gawi upang masanay na gumawa ng mabuti.
Ang tao ay nilikha na may natural na kakayahan sa pagkiling sa mabuti at pag-iwas sa masama.
Ang pagganap sa tungkulin na may katapatan ay nagbubunga ng kawalang pagkakataong umasenso.
Hindi mahalagang maunawaan ng tao ang mga uri ng pagpapahalaga na gagabay sa pagpili ng tama at ang mataas na antas na aangkinin at isasabuhay.
Ang “Virtue” ay nagbubunsod sa atin na gumawa ng mali.
Ang “cultural values” na kaiba sa atin ay mali.
Ang pinili nating uri mula sa hirarkiya ng pagpapahalaga ay makatutulong sa pag-unlad ng ating pagkatao.
Ang paulit-ulit na pagsasabuhay ng mga mabubuting gawi batay sa moral na pagpapahalaga ay patungo sa paghubog ng mga birtud.
Tanging tao lamang ang biniyayaan ng Diyos ng isip at kilos-loob.
Ang paghubog ng gawi ay walang kaugnayan sa pagpapahalaga.
Ang pagpapahalagang moral ay pana-panahon.