–Efeso 4:3


Ang pagkakaisa ay ang paggawa kasama ang kapuwa para sa ikabubuti ng

lahat. Sa anomang gawain ng grupo, nangangailangan na gawin ng bawat isa

ang kaniyang bahagi nang may katapatan. Sa ating pagtupad sa tungkulin na

ipinagkatiwala sa atin ay mahalaga na magtulungan tayo upang ang gawain o

proyekto ay maisakatuparan nang mas mabilis at higit na mahusay.

Ang pagkakaisa ay naipakikita sa maayos na pakikipagkapuwa tao. Sa ating

pakikipagkapuwa ay lagi nating isaisip ang tamang paraan ng pakikisalamuha at

ang tumpak na pagkilos at pagsasalita. Kailangan din natin na magpahalaga sa

mga nagagawa at naitutulong ng iba at higit sa lahat, ang paggalang sa kanilang

opinyon at mga mungkahi ay dapat na isaalang-alang.

Ang pakikipagkaisa ay hindi nangangahulugan na tayo ay katulad ng iba.

Nangangahulugan ito na nauunawaan natin ang bawat isa. Ang pagkakaisa ay

hindi lamang palaging pagsasama-sama at pagkakapit-kamay para sa isang

pagbabago. Ito ay ang pag-uusap-usap at pagtatanong sa sarili at sa bawat isa,

“Ano pa ang magagawa natin upang matupad ang ating layunin?”



Ang kapayapaan ay isa sa mga minimithing makamit ng sangkatauhan.

Nangangailangan ito ng pagkakaisa. Ang pagkakaisa ay nag-aatas naman

na tayo ay umusad o kumilos, gumawa at tuparin ang gawaing nakaatang sa

atin. Ano ang mangyayari kung hindi natin gagawin ang tungkuling iniatas sa

atin? Ang bigat ng gawaing ibinigay sa atin ay mararamdaman ng grupo sa

dahilang kailangan din nilang gawin pati ang ating tungkulin. Minsan naman,

ang proyekto ay hindi magawa dahil sa ating kapabayaan. Kung talagang

nais nating magtagumpay na matapos ang ating proyekto, kailangan nating

magsikap, makiisa, at magsaya sa paggawa kasama ang iba.



Tagapagdala ng Kapayapaan

Ako’y tagapagdala ng kapayapaan

Sa lahat ng aking pinupuntahan,

Pagtulong sa kapuwa’y di nag-aalinlangan

Magbigay katarungan sadyang kailangan.

Paggalang sa lahat ay aking ginagawa

Pagiging bukas-loob at matapat sa kapuwa,

Ating gawin at dalhin mga kasama

Misyong bigay ng Dios ating isagawa.


Ang tagapamayapa ay kumikilala, gumagalang, nagtataguyod, at

nagtatanggol sa karapatan ng lahat ng tao. Ang malasakit at paggalang sa

karapatan ng bawat isa ay nakatutulong upang mapahalagahan ang ating

dangal. Inaasam natin na makaranas ng maganda at masayang buhay sa halip

na mamuhay nang maligalig at puno ng suliranin.

Sikapin natin na maging tagapagdala ng kapayapaan saanman tayo

magtungo. Palagi nating alalahanin ang sinasabi ng Beatitude, “Mapapalad

ang mga nagpupunyagi para sa kapayapaan sapagkat tatawagin silang mga

anak ng Dios.”

Ang pagbibigay o pamamahagi ng mahahalagang bagay na iyong pagaari upang makatulong sa kapuwa ay tanda ng pagmamalasakit sa kapuwa.
Naipakikita natin na tayo ay may paglingap at malasakit sa mga taong
nangangailangan ng tulong. Kailangan din natin na maging mapagpasensiya
at mapagbigay kahit sa mga taong sa palagay natin ay naiiba sa atin. Ang
malasakit ay nagtutulak o nagtuturo sa atin na maging mapagkalinga upang
magkaroon ng magandang relasyon sa ibang tao. Natututo tayong magpakita
ng pagtanggap, mahusay na pakikisama at pagtingin sa kapuwa. Higit sa
lahat ay nakauunawa at nagmamalasakit tayo sa mga nangangailangan.
Makatutulong tayo sa ating bansa kung saan marami sa ating kapuwa Pilipino
ay naghihirap at nagdurusa. Halina, maging magandang halimbawa tayo at
maging larawan ng pagmamahal at pag-aaruga para sa mga taong higit na
nangangailangan.