Nabanggit na ang berbal na komunikasyon ay gumagamit ng wika o mga salita samantalang ang di berbal ay hindi. Sa aking perspektibo, ang unang pagkakaiba ng dalawang uri ng komunikasyon ay ang midyum o pamamagitan ng pagsasakatuparan nito. Habang sa berbal ay ginagamit ang bibig o ang mga kamay sa pagsulat, ang di berbal naman ay naisasagawa sa pamamagitan ng ekspresyon sa mukha at ibat-ibang kilos. Isang halimbawa nito ay ang pagtanggi. Sa berbal na komunikasyon, ito ay masasabi sa pamamagitan ng pagbanggit gamit ang bibig o pagsulat ng ‘Hindi’ at ‘Ayaw ko.’ Samantalang sa di berbal na pamamaraan ay naipaparating ang hindi pagsang-ayon gamit sa pamamagitan ng pag-iling. Ang ikalawang pagkakaiba nito ay ang ng pagdedekowd ng mensahe. Ang berbal na mensahe ay dinedekowd sa pamamagitan ng pandinig samantalang ang di berbal na mga mensahe ay iniinterpreta o iniintindi gamit ang mga mata maging ang kutob, hinala, simpleng pakikiramdam at pagiging sensitibo.
