Kamangmangang madaraig o vincible ignorance ay ang
kamangmangan kung saan ang isang tao ay gumawa ng pamaraan upang malampasan
ito. Ang pagkakaroon ng kaalaman dito ay
magagawa sa pamamagitan ng pagsisikap o pag-aaral.
Halimbawa:
Lumapit sa iyo ang iyong nakababatang kapatid at dumaing dahil sa sobrang
sakit ng kaniyang tiyan. Kitang-kita mo sa mukha nito ang labis na paghihirap.
Binuksan mo ang lalagyan niya ng gamot at iba’t ibang gamot ang naroon. Hindi
ka tiyak kung alin sa mga ito ang gamot para sa sakit ng kaniyang tiyan. Ano
ang iyong gagawin? Kung pag-iisipang mabuti, hindi nararapat napainumin ng
gamot ang iyong kapatid dahil hindi ka tiyak sa kung ano ang ipaiinom sa
kaniya. Kung magpapadalos-dalos sa pasiya sa pagkakataong ito, maaaring maging
mapanganib ito sa iyong kapatid. Kung kaya hindi nararapat ipainom ang gamot
kung walang katiyakan.
Ang Kamangmangan na di madaraig o invincible ignorance naman ay ang
kamangmangan kung saan ang tao ay walang magawang pamaraan upang malampasan
ito. Ito ang uri ng kamangmangan na bumabawas o tumatanggal sa pananagutan ng
tao sa kaniyang kilos o pasiya.
Halimbawa:
Nagbigay ka ng pera sa isang batang namamalimos sa kalye dahil labis ang awa na
iyong naramdaman para sa kaniya. Nakaramdam ka ng gaan ng pakiramdam dahil sa
iyong pagtulong. Nalaman mo paglipas ng ilang araw na sila ang mga bata na
namamalimos upang ipambili ng rugby. Maaaring makaramdam ka ng panandaliang
pagsisisi dahilnaiisip mo na nagbigay ka upang maipambili nila ng rugby; ngunit
hindi maituturing na masama ang iyong kilos dahil wala ka namang kaalaman dito
noong nagbigay ka ng pera. Mag-iiba ang sitwasyon kung ipagpapatuloy mo ang
pagbibigay ng pera sa kanila sa kabila ng pagkakaroon ng kaalaman. Kung
talagang nais na makatulong, maaaring magbigay na lamang ng pagkain sa halip na
pera sa kanila.
